Reiservaring Iran: Kamperen in Iran met eigen auto

“Welcome to my country.” Met een grote lach op zijn gezicht heette de tolbediende ons welkom in zijn land. “Where you from? Holland? Oh I love you, no money, I love you!” Deze vriendelijke man was zo blij ons te zien dat we niet eens hoefde te betalen voor de tolweg. Hij wilde het niet hebben. Na heel wat getouwtrek voor het visum en een grensovergang waar we vooral erg lang moesten wachten, waren we er nu eindelijk.

We zijn in Iran. Een gigantisch groot land, waarvan de reputatie als vakantieland nog altijd een beetje twijfelachtig is in Europa en andere westerse landen. Verhalen over de gastvrijheid van Iran, zoals van onze tolbediende, worden steeds vanzelfsprekender, maar toch merkten we vaak dat mensen wat terughoudender en ook een beetje verbaasd reageerden als we zeiden dat we naar Iran gingen. Nu gingen wij ook niet zomaar naar Iran. Nee, we reden hier met onze eigen auto uit Nederland. Iran is onderdeel van onze roadtrip van Nederland naar Kazachstan.

Een reis door Iran met eigen auto, lees hier het verhaal en de vele handige tips van Daniëlle en Tom.

De voorbereidingen

De voorbereidingen voor onze roadtrip door Iran gingen helaas, vooral op het laatste moment, wat minder voorspoedig dan gehoopt. Ga je naar Iran met je eigen auto, dan zijn er twee dingen die je goed moet voorbereiden en dat zijn het Carnet de Passage voor je auto en natuurlijk een visum.
Een Carnet de Passage is een garantie voor de overheid van een land, in dit geval Iran, dat een motorvoertuig weer uitgevoerd wordt binnen de geldigheidsduur van de Carnet de Passage en dat als het motorvoertuig niet kan worden uitgevoerd (door bijvoorbeeld onherstelbare schade of diefstal) de verschuldigde invoerrechten en bijkomende belastingen worden betaald.

Afhankelijk van de originele aankoopwaarde van jouw voertuig, betaal je voorafgaand aan je reis een bedrag aan de ADAC, de Duitse zusterclub van de ANWB. Dit zou voor ons een bedrag van ongeveer €5.000,- zijn. Op het moment dat je Iran weer uitrijdt met jouw auto dan krijg je hier een bewijs van. Met dit bewijs ga je naar de ADAC en krijg je je geld terug. Maar stel dat je dus een ernstig ongeluk hebt gehad of dat je auto is gestolen, dan ben je een groot deel of vaak alles van dit bedrag kwijt.

Carnet de Passage

Wij vonden dit erg veel geld, de kans dat er iets gebeurd is altijd aanwezig. Daarnaast heb je deze Carnet de Passage maar voor een zeer beperkt aantal landen nodig, waar Iran er dus een van is. Aangezien dit voor velen roadtrippers ook vaak het enige land is waar het Carnet voor nodig is zijn er een aantal slimme Iraniërs die hier geld aan verdienen. Zij regelen aan de grens, natuurlijk tegen vergoeding, dat jouw auto zonder Carnet de Passage het land in mag.

Hoessein van Iran Over Land helpt al jaren mensen met hun eigen voertuig Iran in te komen. Als local staat hij ervoor garant dat jij je auto ook weer mee het land uitneemt. Iets meer dan een half jaar voordat wij naar Iran gingen zochten we contact met Hoessein via de mail. Het contact was duidelijk en doeltreffend. Doordat we met de auto vanuit Armenië kwamen zouden we twee weken de tijd hebben totdat de auto Iran weer uit moest zijn.

Deel 2: een visum regelen

Het eerste deel van de formaliteiten was dus geregeld, we moesten alleen nog een visum voor onszelf regelen. Ga je met het vliegtuig naar Iran dan kun je tegenwoordig kiezen voor een Visa on arrival. Op landsgrenzen is dit niet meer mogelijk. De verhalen die op internet de ronde doen dat dit wel mogelijk is, zijn inmiddels achterhaald. Een visum in Nederland aanvragen had voor ons geen zin, want op het moment dat je je visum hebt moet je binnen drie maanden het land in.
Wij zouden Iran pas inrijden nadat we al vier maanden onderweg waren. We kozen er dus voor om ons visum aan te vragen in Tbilisi, Georgië. Via internet vulden we de e-visa formulieren in en ongeveer drie weken voordat we Iran in zouden rijden gingen we naar de Iraanse ambassade in Tbilisi. Vanuit daar werd de aanvraag doorgezet en helaas begonnen daar ook de problemen.

Afwijzing

Ons visum voor Iran werd afgewezen. Zonder reden en met de boodschap dat we het maar in Yerevan moesten proberen, stonden we op straat. Dit was een ontzettende tegenvaller. We hadden alles met Hoessein geregeld, we hadden zelfs een visum voor Turkmenistan, iets wat zeer zeldzaam is en nu was ons visum voor Iran afgewezen.
In Yerevan bleek dat ze niets voor ons konden betekenen, als reden gaven ze aan dat door de afwijzing in Tbilisi, de volgende aanvraag ook afgewezen zou worden. Uiteindelijk hebben wij gelukkig via Hoessein nog wat kunnen regelen, maar door dit hele geintje hadden we nog maar een week de tijd in Iran. Ons visum voor Turkmenistan, onze volgende bestemming, was namelijk datum gebonden.

Één tip dus, vraag je visum op tijd aan en het liefst via een Travel Agency en niet via het e-visa systeem. In de toekomst zal het e-visa systeem voor minder problemen gaan zorgen maar ten tijden van onze aanvraag bleek dat op het internet al het een en ander geschreven was over onverklaarbare afwijzingen wanneer een visum online werd aangevraagd.
Erg belangrijk ook om bij de aanvraag van de autorisatie code via een Travel Agency in Iran, nooit aan te geven dat je met je eigen voertuig door Iran rijdt. Officieel mag je volgens alle Iraanse reisbureaus namelijk alleen onder begeleiding van een gids rijden. Daar wordt verder niet op gecontroleerd zodra je in Iran bent.

Grensovergang

We hadden om 09:00 ‘s ochtends afgesproken met Houssein. Nadat wij officieel Armenië uit waren en Iran in, werd bij het volgende station gevraagd naar ons Carnet de Passage. Deze hadden we dus niet en een beetje zenuwachtig zeiden we dat Hoessein zou komen. “Aahhh Houssein”, die kenden ze wel, gewoon even wachten dan komt hij er zo aan. Uiteindelijk vonden we elkaar en zijn werk kon beginnen. Tom moest af en toe als bezitter van de auto nog even mee, maar verder was het voor ons gewoon wachten.

Om ongeveer een uurtje of 13:00 was al het papierwerk geregeld en konden we dus eindelijk Iran in. We betaalden Hoessein €400,- in contanten nadat alles was geregeld en we waren nog €10,- kwijt voor de beste man die verantwoordelijk was voor de hele papierwinkel. Op die manier zou alles wat sneller gaan, zo verzekerde Hoessein ons.

Even voor de duidelijkheid, je betaalt Hoessein van te voren dus geen aanbetaling en na het mailcontact is het een kwestie van wederzijds vertrouwen. Uiteindelijk aten we samen nog wat en vertrokken wij in de richting van Isfahan. We hadden maar een week en wilde toch graag Isfahan en Yazd zien. Dit betekende een aantal lange rijdagen.
Mocht je langer de tijd hebben dan is het deel tussen de grens met Armenië en Tabriz echt prachtig. Het landschap is adembenemend en het is onmogelijk om de kleuren van de bergen te beschrijven. Ongetwijfeld iets wat je met eigen ogen moet zien.

Het rijden door Iran

De wegen in Iran zijn goed, erg goed zelfs. Op snel- en autowegen kan je overal met gemak de maximum aangegeven snelheid rijden en buiten de steden heb je niet veel last van ander verkeer. Dit gezegd hebbende, houd er rekening mee dat rijden in de steden een heel andere ervaring is. Van alle kanten komen brommertjes die je voorbij razen, het is er druk en er wordt veel getoeterd.
Er wordt geen rekening gehouden met het aantal rijbanen en van een driebaansweg wordt makkelijk een vijfbaansweg gemaakt. Het is overleven en ieder voor zich. Wij kozen voor een strategie die onderweg al meer dan eens goed van pas was gekomen. Kies iemand voor je en rij hier zo goed als mogelijk achteraan. Pas ook hierbij nog steeds op voor alle brommertjes die echt overal vandaan komen.

Parkeren in Iran

Parkeren is nergens een probleem, voor sommige parkeerplekken moet je iets betalen, maar veel is het nooit. Op de snelwegen betaal je op sommige stukken tol, dit is echter zo weinig en de wegen zijn zo goed dat wij dit geen probleem vonden. Onderweg kom je regelmatig politie tegen, wij werden naarmate we de grens met Turkmenistan naderde steeds vaker naar de kant gehaald. Als we onze paspoorten lieten zien met daarin het visum van Turkmenistan was het altijd goed.
Schrik niet van compleet in de prak gereden auto’s die verhoogd staan opgesteld bij sommige aan de weg gelegen politie posten. Het is alleen maar om te waarschuwen dat hardrijders doodrijders zijn en dat dit de gevolgen daarvan zijn. Naar ons idee een vrij extreme manier om dit duidelijk te maken.

Goedkoop tanken? Ja!

Het tanken in Iran is een groot feest. Het is zelfs zo ontzettend goedkoop, dat we de eerste keer dachten dat ze een foutje hadden gemaakt. Voor omgerekend €14,- hadden we een volle tank, in ons geval ongeveer 60 liter. Onze auto rijdt op benzine en dit is in Iran overal te krijgen. Let wel op dat de octaan gehaltes anders zijn dan in Nederland. Wij hebben elke keer regular getankt en dit bevat een octaan gehalte van 92.

Kijk dus wel van te voren of dit geschikt is voor je auto. Rijdt jouw auto op diesel dan wordt het iets lastiger. Om diesel te tanken in Iran heb je namelijk een eigen pasje nodig, bij benzine zijn deze pasjes aanwezig in iedere automaat. Bij diesel is dit niet het geval, maar zoals wij begrepen van de Iraniërs die we gesproken hebben is iedere willekeurige vrachtwagenchauffeur meer dan bereidt om zijn pas aan je uit te lenen.
En gezien de enorme gastvrijheid en behulpzaamheid van de Iraniërs kunnen wij ons haast niet voorstellen dat dit problemen gaat opleveren. Overigens is diesel nog goedkoper dan benzine in Iran, dus over de brandstof prijzen hoef je je geen zorgen te maken.

Zoals in veel landen buiten Europa moet je ook in Iran oppassen voor dieren op de weg. Tot aan Iran waren dat voor ons voornamelijk koeien, schapen, geiten of kippen. In Iran werden deze voornamelijk vervangen door kamelen. Zeker als je vanaf Yazd noordelijker rijdt in de richting van de Turkmeense grens kom je steeds meer kamelen tegen op de weg. Probeer het rijden in het donker hier ook (indien mogelijk) te vermijden.

Het kampeerleven in Iran is geweldig.

(Wild)kamperen in Iran: onze tips

Rijd je met eigen auto door Iran dan heb je verschillende mogelijkheden om te overnachten. Wij hebben een daktent op onze auto en kozen er daardoor voor om iedere nacht te kamperen. Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om in ho(s)tels, guesthouses en homestays te verblijven, maar hoe gaaf is het om in de woestijn wakker te worden tijdens een prachtige zonsopkomst? Daarom ook nog wat tips voor het kamperen in Iran.

In Iran kun je bijna overal kamperen, er zijn rondom de steden zelfs parken aangelegd waar je voor een kleine vergoeding je tentje kunt opzetten. Vaak zitten hier toiletten bij maar douches meestal niet. Veel locals maken hier gebruik van en het is dus als reiziger een leuke manier om contact te leggen met de Iraniërs. Veel van deze parken zijn echter alleen in de zomermaanden open, houd hier dus rekening mee.

iOverlanden: een handige app

Buiten de steden is enorm veel ruimte en een beetje ervaren wildkampeerder vindt hier zo zijn plek. Heb je nog niet zoveel ervaring met wildkamperen dan kunnen we je aanraden om de app iOverlander te downloaden op je telefoon. In deze app staan allerlei wildkampeerspots over de hele wereld, dus ook in Iran. Deze plekken zijn erop gezet door andere “overlanders”.

Kijk even goed of een plek geschikt is om te kamperen met een tentje, sommige plekken zijn beter met een busje of een camper. In de woestijn is er natuurlijk genoeg ruimte om een prachtige plek te vinden om te slapen. Aan het einde van de dag genieten van een prachtige zonsondergang, ’s avonds heerlijk kletsen onder een heldere sterrenhemel en wakker worden als de zon weer opkomt. Het kampeerleven in Iran is geweldig.

Buiten het feit dat het wildkamperen in de middle of nowhere echt fantastisch is, vond ik het als vrouw ook erg fijn als er ’s ochtends niemand in de buurt van de tent was. Op die manier kon ik makkelijk de tent uit zonder meteen compleet aangekleed te zijn inclusief hoofddoek en konden we onszelf ook rustig wassen. Omdat het soms fijn is om even warm te douchen en een toilet tot je beschikking te hebben, kampeerden wij ook een nachtje in de tuin van een guesthouse.

In Iran rijden met eigen auto kunnen wij echt iedereen aanraden. Je komt op plekken waar je met het openbaar vervoer gewoon niet kunt komen. Je kunt onderweg stoppen waar en zo vaak je maar wil om te genieten van het uitzicht, in een dorpje te slenteren of om foto’s te maken. Ook zijn de tankbeurten, tolhuisjes en de politie aanhoudingen een beleving op zich. Iedereen is zo aardig en behulpzaam.
Mocht je niet helemaal naar Iran rijden met je eigen auto (wat natuurlijk erg begrijpelijk is) probeer dan om ergens een tentje en slaapspullen te regelen, zodat je ook (af en toe) kunt kamperen en genieten van de vrijheid die deze manier van reizen biedt.

Deze reiservaring van Iran is geschreven door Daniëlle Pauw. We willen je heel graag bedanken voor je verhaal en goede tips. Daniëlle is samen met haar vriend Tom nog steeds de wereld aan het rondreizen. Benieuwd waar ze nu zijn? Volg ze dan via Follow This Postcard.

Benieuwd naar meer bijzondere reisverhalen? Alle reiservaringen lees je in onze reisgids app van Iran.