Op een koude vrijdag met een guur windje, maar strakblauwe lucht en een helder zonnetje aan de hemel, zijn we vertrokken naar Ter Apel. Dit dorp ligt een uurtje rijden van de stad Groningen en is het grootste dorp in de gemeente Westerwolde. Leuk om te weten is dat hier het grootste carnavalsfeest van Noord-Nederland wordt gevierd.
De wandeling bij Ter Apel
Het is nog erg rustig als we aankomen. We parkeren de auto naast het restaurant Boschhuis. Dit restaurant ligt schuin tegenover het klooster, dat uit 1465 stamt en te bezichtigen is. De verschillende routes worden aangegeven met een kleur. Wij kiezen voor de blauwe route van 12 kilometer. Het is redelijk goed aangegeven, maar onderweg is het af en toe even goed opletten. Als je geen paaltje ziet, gewoon rechtdoor blijven lopen.
We gaan een smal bospad op dat is overwoekerd door dode beukenbladeren. De bomen zijn nog naakt, maar her en der zien we de knopjes al uitkomen. Waardoor we de groene tinten voorzichtig beginnen te zien in het nog kale bos.
De storm Eunice heeft, volgens ons, zichtbaar huisgehouden op sommige plekken. Er liggen overal dode takken. We zien geknakte bomen en de hoge dennenbomen zijn bovenin zogezegd ‘onthoofd’. Het is best triest om te zien, maar wij voelen ook de veerkracht van de natuur.
Verder door het bos
In het begin van de wandeling is de natuur sterk verbonden met de leefomgeving. We lopen langs een woonwijk, een fabriek en het recreatiepark ‘wonderwereld’. We hebben geluk en spotten een prachtig adelaarspaar. Naast het hok van de adelaars zagen we een uilenpaar een uiltje knappen. Prachtige vogels zijn het.
Als we verder lopen, zien we midden in het bos een Joods begraafplaatsje, daterend uit 1886. Er staan 35 grafstenen, waar een groot deel van de familie De Jonge ligt begraven. De oudste steen is uit 1887 (Mozes Josef). De route voert ons verder door de oudste bossen van Groningen. Rond het jaar 800 werden de bomen al aangeplant. Het doel was de houtproductie.
Een afwisselende route
Het is koud. Dat valt ons wat tegen, maar dat mag de pret niet drukken. Het bos beschut een beetje, maar we lopen ook langs open stukken en via een verhoogd pad. Links van ons is het bos en rechts de weilanden. Van rechts voelen we de koude wind waaien, maar de omgeving leidt ons af. Doordat het helder is, zorgt het ‘harde’ zonlicht voor prachtige schaduwpartijen in het bos.
De route is erg afwisselend. Zo lopen we door een kaal bos met her en der hulst struiken en zo wandelen we door een dicht dennenbos, waar vele dennentakken bezaaid over de bodem liggen. De geur van dennen is heel lichtjes te ruiken. We zijn onder de indruk van de grote en statige dennenbomen. Prachtig om te zien.
Deze wandeling brengt ons regelmatig langs het beekje Ruiten-Aa, maar ook langs het kanaal met dezelfde naam.
Het Ruiten-Aa-kanaal
Het Ruiten-Aa-kanaal is een kanaal in Groningen tussen Veelerveen en Ter Apel in de streek Westerwolde. Het dient voor de afwatering en is ook bevaarbaar voor recreatievaart met een beperkte diepgang en een maximale doorvaarthoogte van 2,5 meter. Meer info vind je o.a. in het artikel van Dagblad van het Noorden.
De blauwe route brengt ons verder via een smal bospaadje naar het Ruiten-Aa-kanaal. Aan de overkant zien we het volgende blauwe paaltje. Dat betekent dat we over het kanaal moeten. Daar hebben ze iets leuks op gevonden. Via het kabelbaantje dat ons op een ludieke wijze naar de overkant brengt. Niet zomaar. We moeten wel flink draaien aan het draaiwiel, maar het is erg leuk om te doen.
Het kabelbaantje van Ter Apel
Dit kabelbaantje is de eerste hand-aangedreven kabelbaan van Nederland. Hij verbindt de oevers van de Ruiten Aa vlak buiten het dorp. De kabelbaan is 22,4 meter lang en vormt een belangrijke schakel in diverse langeafstandswandelpaden die het gebied doorkruisen.
Wij vervolgen onze route en lopen langs het water het bos weer in. Het water is koperachtig van kleur. Het bos is op sommige plekken vrij rechttoe rechtaan. Veel jonge en dunne bomen naast elkaar geplant, waardoor het een apart gezicht krijgt nu ze nog zo kaal zijn. Ze lijken op rechtopstaande mikadostokjes. Wat ons ook opvalt, is dat het bos nu al erg droog lijkt. Ook al heeft het veel geregend in de winter.
Het is tijd om even te pauzeren. We rusten op een bankje bij een overgang voor ATB, maar deze is behoorlijk overstroomd door het hoge water. Het ontspannen geluid van stromend water dat over de stenen rolt, die in het water liggen, geeft een ontspannen gevoel. We sluiten even onze ogen, heerlijk.
Het laatste stukje van de wandeling
Na deze korte pauze gaan we verder. Het is een rustige wandeling, we komen bijna niemand tegen. De natuur is ook vrij stil. De kers toont zich voorzichtig, de katjes bloeien als zachte bolletjes aan de takken en her en der is een gele tint van beginnende bloemetjes te zien. Het is een prachtige tijd.
Het is zo mooi om het kale bos langzaam te zien veranderen in een groene weelderige pracht met her en der kleurtinten van bloeiende struiken en bomen. We kunnen niet wachten om deze wandeling in het voorjaar nog eens te lopen.
Praktisch
- Startpunt Klooster ter Apel, Boslaan 3-5 in Ter Apel.
- Route is van Staatsbosbeheer.
- Voorafgaand of na afloop van de wandeling kun je bij het restaurant van Hotel Boschhuis terecht voor een maaltijd of wat drinken. Onderweg is er geen horeca.
- In het voorjaar kun je op zoek gaan naar de ijsvogel die hier voorkomt.
- Er staan onderweg diverse informatiepanelen over het verleden.
- Hier vind je meer info over een bezoek aan het klooster.
GRATIS VERZENDING
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
GRATIS VERZENDING
De 100 mooiste
e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
De 100 mooiste e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
Dit artikel is geschreven door:
Geschreven door gastschrijvers Mentha en Ditmar de Vries.
Mentha en Ditmar zijn zussen en wonen beiden in Groningen. Al ruim 10 jaar wandelen ze veel samen en noemen zichzelf de wandelzusjes. Mentha is werkzaam als natuur- en wandelcoach, Ditmar werkt als natuurgeneeskundige. Mentha schrijft, Ditmar fotografeert. Een uitstekende combi!
