Het is een zonnige herfstdag. Het is vrijdag en we gaan naar Roden, een leuk Drents dorpje, vlak bij de stad Groningen. Het achterland is prachtig, waar we kunnen ronddwalen in bos, heide en brede beukenlanen.
Havezate Mensinge
Roden is een esdorp en lag vroeger aan de Drachten-Groningen tramlijn. De omgeving bestond vooral uit heidelandschap. In het midden van het landschap stond daar Havezate Mensinge, destijds het enige stenen huis van betekenis.
Het landgoedbos van Mensinge wordt een van de mooiste bossen van Drenthe genoemd. Wij kunnen dat beamen. Je ontmoet er echt dikke en oude eiken- en beukenbomen, vele hulststruiken, mooie bosweitjes, heide en lange en rechte lanen. Er is dus volop afwisseling.
Havezate Mensinge is vanaf 1988 als museum opengesteld. Het kent een rijke historie, met een eerste vermelding in 1381. Je kunt er de oorspronkelijke inventaris aanschouwen.
Wandeling in Roden
Deze wandeling hebben we al meerdere keren gelopen, maar het verveelt nooit. Elk seizoen is weer anders. Vandaag is het volop herfst en dat is te merken. Doordat de zon laag staat, krijgt het bos een mooie warme gloed. Er straalt overal licht doorheen en we zien letterlijk de zonnestralen door de bomen schijnen. Er ontstaan lichtplekken op de grond en mijn zus zet mij op de foto precies in het midden van zo’n lichtspot.
De route brengt ons ook naar het Lieversche Diep, dat destijds niet ten prooi viel aan graafmachines. Men wilde het vroeger allemaal keurig recht maken. Gelukkig is dat niet gebeurd. Het Lieversche Diep kronkelt mooi door het gebied, alsook het Peizerdiep.
Stukje geschiedenis
Het Lieversche Diep is ontstaan even ten zuidwesten van het dorp Lieveren. Het Groote Diep en het Oostervoortsche Diep komen hier samen. Deze zijn in de afgelopen jaren in hun oorspronkelijke kronkelende loop teruggebracht. Dit is ook de waterkwaliteit ten goede gekomen. De beken zijn weer geschikt voor beekvissen en waterberging.
Er is een nieuwe (bypass) vistrap gemaakt met 14 kleine treden voor alle soorten vissen. Zo kunnen de vissen de hoogteverschillen overbruggen. Dit is gerealiseerd met subsidie van Europees landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling: Europa investeert in zijn platteland.
Door het bos
Het begin van de route brengt ons langs Museum Havezate Mensinge verder richting het bos. De herfstkleuren komen ons tegemoet. We lopen op een breed bospad, waar we worden vergezeld door oude beuken en eiken. Het is heerlijk. Mijn wandelzus Ditmar, de fotografe, is alweer druk in de weer met haar Fuji camera, waardoor ik de tijd neem om lekker van de zon te genieten die heerlijk op mijn gezicht schijnt.
Dit jaar vallen de bladeren laat van de bomen. Dit zorgt ervoor dat we een palet aan kleuren te zien krijgen. Vandaag was de kleur geel overvloedig aanwezig en de zon doet er nog een schepje bovenop. Het contrast met de roestbruine bladeren, het frisgroene mos op de bodem van het bos en de donkergroene hulststruiken, is een waar kleurenparadijs. Af en toe steekt de wind op en voordat we het in de gaten hebben, lopen we in een regen van de gekleurde bladeren die alle kanten uit dwarrelen.
Richting de heide
We wandelen over het zandpad richting het heidegebied. Onderweg zijn er houten lijsten neergezet. Als je er doorheen kijkt, ontstaat er een natuurlijk schilderij. Vanuit diverse hoeken en door de verschillende seizoenen ontstaat er steeds weer een ander beeld.
De paddenstoelen kunnen natuurlijk niet ontbreken op deze herfstdag. Er staan veel loofbomen in dit bos, waardoor de kans groot is dat je paddenstoelen aantreft. De diversiteit is groot. Ook op het dode hout, dat steeds meer blijft liggen in het bos. We ontdekken ze vooral als we het bos dieper inlopen en het wandelpad even achter ons laten liggen.
Midden in het Mensingebos treffen we een prachtig vennetje aan. Op het infobord dat bij het water staat, kun je het volgende lezen:
“Dit was het favoriete plekje van kunstschilder Coenraad Kymmell. De vader van Coenraad liet in de negentiende eeuw de heide weghalen en plantte er bomen voor terug. Het vennetje is nu omringd door bomen en in de zomer staat langs de oevers veenpluis in bloei. Het vennetje is zeer oud. Het is een pingoruïne: een overblijfsel uit de laatste ijstijd, ruim 10.000 jaar geleden. Pingoruïnes zijn ringvormige kraters in het landschap, volgelopen met water.”
We pauzeren op het houten bankje en genieten van de rust en het licht dat op het vennetje schijnt. Soms is het een drukte van jewelste in de positieve zin van het woord. Ook honden vinden het heerlijk om in het water te springen en te zwemmen.
Na weer opgeladen te zijn, lopen we langzaam weer richting het beginpunt. Onderweg stoppen we regelmatig om de schatten van de natuur te bewonderen.
Praktische informatie
- Startpunt is de parkeerplaats in Roden aan de Mensingheweg 2 tussen de kerk en Havezate Mensinge. Je hoeft alleen maar de blauwe paaltjes te volgen, 7 km lang. Het is erg goed aangegeven.
- Informatie over museum Havezate Mensinge.
- Honden zijn toegelaten in het bos, behalve op het heidegebied. Dit wordt aangegeven.
- Iets eten of drinken is mogelijk bij Cuisinerie Mensinge.
- Er is een kinderboerderij op de route.
- Aan de Brink, vlakbij de parkeerplaats, zijn meerdere horecazaken te vinden.
GRATIS VERZENDING
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
GRATIS VERZENDING
De 100 mooiste
e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
De 100 mooiste e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
Dit artikel is geschreven door:
Geschreven door gastschrijvers Mentha en Ditmar de Vries.
Mentha en Ditmar zijn zussen en wonen beiden in Groningen. Al ruim 10 jaar wandelen ze veel samen en noemen zichzelf de wandelzusjes. Mentha is werkzaam als natuur- en wandelcoach, Ditmar werkt als natuurgeneeskundige. Mentha schrijft, Ditmar fotografeert. Een uitstekende combi!
