Dit is een artikel uit de REiSREPORT serie ‘Mijn onvergetelijke reis’. Reiscollega Leonieke van Your Planet Travel je mee naar haar onvergetelijke reis, door… Georgië.
Georgië: op avontuur in één van ‘s werelds oudste wijnregio’s
Bah, modder. Had ik nou maar m’n stevige wandelschoenen aangedaan, in plaats van witte gympen. Er zijn nauwelijks wegen in Ushguli. De huizen zijn met elkaar verbonden door stenen paden. Dikke modderstromen lopen over de paden. Ik probeer van steen naar steen te hoppen en zo min mogelijk spetters te maken. De twee biggetjes die rondscharrelen op het smalle pad maken het er niet gemakkelijker op.
Ushguli
Ushguli is een traditioneel dorpje, ver weggestopt tussen giganten van bergen. Het dichtstbijzijnde supermarktje bevindt zich op zeker twee uur rijden over een onverharde weg die langs ravijnen naar lager gelegen gebieden slingert. De bewoners van Ushguli zijn grotendeels op zichzelf aangewezen om zich te onderhouden. Bijna alles wordt hier zelf gemaakt.
Het is het begin van de middag als we aankomen in Ushguli. Evert en ik hebben de huurauto geparkeerd aan de rand van het dorp en lopen nu naar ons overnachtingsadres.
Aangekomen in ons guesthouse, wissel ik gelijk mijn niet-meer-zo witte gympen voor stevige stappers. Zo, dat voelt beter. Lela, de dame des huizes ontvangt ons, ik schat haar een jaar of 40 in. Ze is een indrukwekkende vrouw. Alles aan haar straalt vriendelijkheid en kracht uit. Ze zet ons op een stoel in het zonnetje en laat één van haar dochters een kop thee en een plak zelfgemaakte cake brengen. De cake smaakt alsof het van een professionele bakker komt.
Op naar Shkhara
We blijven niet lang zitten. De prachtige omgeving lonkt. Ushguli ligt op zo’n 2100 meter hoogte, en is daarmee één van Georgië’s hoogst gelegen dorpen. We worden omgeven door machtige bergen. De meest indrukwekkende is Shkhara (spreek uit als sjchara). Deze reus wordt bedekt met een gletsjer.
Er gaat een makkelijk wandelpad naar Shkhara. Buiten de wandelaars zien we veel paarden. Jonge gasten uit het dorp die voorbij galopperen, om mensen op te halen van de gletsjer die geen zin meer hebben om terug te wandelen.
We wandelen tussen de koeien, omringd door een zee van bloemen. Steeds hebben we zicht op die schitterende gletsjer van Shkhara. Het is al het eind van de middag als we bij ons eindpunt aankomen. Aan de voet van de gletsjer zoeken we een plekje om wat meegebrachte snacks op te peuzelen.
Het is zo’n moment waarop je al het andere vergeet en alleen maar het hier en nu ervaart.
Mooiste moment
Het zonlicht brengt een warme gloed over Shkhara. Dit is het mooiste moment van de dag. Bijna alle andere wandelaars zijn al vertrokken. Om ons heen klinkt een orkest aan bijen en andere insecten die voorbij komen zoemen. Het is zo’n moment waarop je al het andere vergeet en alleen maar het hier en nu ervaart.
De zon begint te zakken. Als we voor het donker weer terug in ons guesthouse willen zijn moeten we voortmaken. We slingeren onze rugzakken weer om en beginnen aan de terugweg.
We zijn de laatste wandelaars op de route. De moeheid begint in de benen te trekken, maar we moeten nog een eindje. Plots krijgen we gezelschap van een hond. Het is een energiek dier met een heldere blik. We voeren ‘m stukjes gedroogde worst die hij dankbaar aanneemt; we hebben een vriendje gemaakt.
Met begeleiding terug naar het dorp
Terwijl we teruglopen in de richting van Ushguli worden we ingehaald door een stoet koeien die zich naar het dorp terugsnelt. Het is duidelijk dat ze snel naar huis willen. Als we achterom kijken, begrijpen we waarom. Het warme licht heeft plaatsgemaakt voor dikke, donkere wolken.
We zetten flink de pas erin. Onderweg komen we een tweede hond tegen. Dit is duidelijk een ouder dier. Zijn vacht ziet er wat verfomfaaid uit, en hij heeft af en toe wat rust nodig, maar hij kan gelukkig nog goed meekomen. We geven hem het laatste stukje worst. Beide honden begeleiden ons op weg naar Ushguli.
Dan, de eerste rollende donder. Dikke druppels beginnen te vallen. We zijn blij dat we goed voorbereid zijn. Snel pakken we een warm fleecevest en een waterdichte jas uit onze rugzakken. Evert heeft zelfs nog een regenbroek. De honden wachten niet meer op ons maar rennen terug naar het dorp. We zien de jongere hond steeds inhouden en wachten op z’n oudere kameraad.
De hond rent steeds stukjes voor ons uit en houdt dan weer in om zich er van te vergewissen dat we hem volgen.
Hulp van een trouwe vriend
We zijn net op tijd ingepakt op het moment dat de regen met bakken naar beneden stort. De lucht is gitzwart geworden. Het flitst en dondert om ons heen en de wind trekt aan ons. We kunnen het dorp al zien liggen en zetten flink de pas erin. M’n capuchon kan niet voorkomen dat de regen in m’n ogen slaat. Evert’s jas blijkt in deze omstandigheden minder regendicht te zijn dan gedacht. Het water begint door de druk van de rugzak door z’n kleding heen te sijpelen.
We moeten nog één heuveltje over voordat we aankomen in het dorp. Er heeft zich een beek van kletterend regenwater gevormd waar we doorheen moeten. Plots verschijnt bovenaan de heuvel het hondje weer. Hij komt op ons afgerend, blaft naar ons, draait zich om en klimt de heuvel weer op. Evert en ik kijken elkaar stomverbaasd aan. Hij is ons komen halen en wijst ons de weg! De hond rent steeds stukjes voor ons uit en houdt dan weer in om zich er van te vergewissen dat we hem volgen.
Een Russisch gesprek
Als we eenmaal in het dorp aankomen verdwijnt onze vriend weer. Het onweer is inmiddels boven ons hoofd. We zijn de enigen die nog buiten zijn. Gelukkig vinden we ons guesthouse al snel in het donker. Als we aankloppen verschijnt er een opgelucht gezicht aan de deur. Daar zijn ze eindelijk. We ontdoen ons van onze modderige en natte kleding en snellen ons naar binnen.
We worden de keuken in getrokken, de enige plek in het huis die verwarmd is, en worden neergezet op een stoel bij het fornuis, om op te warmen. Ernaast staat een oude sofa, waar opa en oma op zitten. Ze proberen een conversatie met ons aan te gaan in het Russisch, de tweede taal van de oudere generatie, maar helaas kunnen wij er geen wijs uit worden. We kunnen niet veel anders dan naar ze glimlachen en knikken.
Het is sterk als vodka, iets gezoet en roze van kleur. Spul waar je hoofdpijn van krijgt. Maar ach, dat is van later zorg.
Met een glaasje chacha
Midden in de keuken staat een tafel waar Lela en haar zus druk in de weer zijn met het bereiden van eten. Krachtige vingers kneden een grote kom vol met brooddeeg. Het ene na het andere gerecht wordt de houtoven in geschoven. De warmte is niet overal gelijk verdeeld, dus de pannen moeten steeds gedraaid worden voor een regelmatige garing. Ik ben diep onder de indruk van de kunde van deze vrouwen.
Buiten blijft het onweer donderen. Plots valt de elektriciteit uit. Er wordt een lamp op batterijen tevoorschijn getoverd en de vrouwen werken onverstoord verder.
Een uur later genieten we van de lekkerste maaltijd die we in Georgië gehad hebben. Alles is vers zelfgemaakt en smaakt verrukkelijk. Na afloop krijgen we een glaasje chacha, een zelfgestookte Georgische sterke drank. Het is sterk als vodka, iets gezoet en roze van kleur. Spul waar je hoofdpijn van krijgt. Maar ach, dat is van later zorg. Rozig vallen we in slaap in ons bed.
De volgende ochtend worden we wakker met stralend weer. We nemen afscheid van onze hartelijke gastfamilie. Hier, hoog in de bergen, voelden we ons in het hart van Georgië. We werpen nog een laatste blik op Shkhara en Ushguli en beginnen aan onze rit naar lager gelegen gebieden.
Over Your Planet Travel
Leonieke is de oprichter van reisorganisatie Your Planet Travel en heeft al heel wat bijzondere reizen gemaakt. Your Planet Travel reist naar unieke bestemmingen als Iran, Jordanië, China, Noord-Korea en sinds kort ook het prachtige Georgië. Your Planet Travel richt zich op de moderne reiziger, die zelf reisleider wil zijn tijdens een reis. En als je iets wilt zien dat afwijkt van de gebaande paden, dan vinden ze dat alleen maar leuk. Leonieke: “Voor mij is reizen een ontdekkingstocht. Je leert hoe mensen over de hele wereld omgaan met lokale omstandigheden, hoe ze door hun geschiedenis gevormd werden, wat belangrijk voor hen is, wat ze mooi vinden. Het verruimt je wereldbeeld en het helpt je om dingen in perspectief te plaatsen.” Ben je benieuwd naar het reisaanbod? Bekijk het op de website van Your Planet Travel.
Over Iran en Noord-Korea schreef Leonieke bovendien een mooi reisverhaal in ons boek: Niet-alledaagse bestemmingen. En natuurlijk lees je meer over het prachtige Georgië in onze reisgids.
