Mijn favoriete jaargetijde is de herfst. Alle bladeren verkleuren in fraaie herfsttinten en daardoor beleef ik de wandeling nog intenser. Maar deze wandeling door Oldenzaal is ieder jaargetijde te volgen en eigenlijk maakt het niet uit wanneer je de route volgt. Het is er altijd prachtig.
De wandeling start dit keer vanaf het NS-station in Oldenzaal. Ik maak deze rondwandeling van zo’n 17 kilometer wandelplezier. Al snel wandel ik voorbij Landgoed De Haer. Een betoverend landhuis met een parkachtige tuin dat in 1881 gebouwd is, in opdracht van de Oldenzaalse textielfabrikant Gelderman. De eendenkooi in de vijver lijkt wel een Chinese tempel.
Via de Haerstraat wandel je al snel de bossen in. Door het Kalheupinkpark met twee vijvers, bijzondere beelden en een oogverblindende herfstkleurenpracht. Onder andere het bronzen beeld ‘Lichtvoetig’ van Helga Kock am Brink is bijzonder door de vleugels. Het meest gefotografeerde seizoen dankzij de fantastische kleuren. Het is natuurlijk afhankelijk van het weer en per soort boom wanneer de bladverkleuringen plaatsvinden. Dus camera mee, of telefoon, en genieten!
Het Kalheupinkpark is een Engelse tuin ooit aangelegd rondom Huize Kalheupink en werd in 1957 afgebroken.
Langs het bos en Erve Middelkamp
De tocht gaat verder richting de Tankenberg. Op een gegeven moment steek ik linksaf het bos in. Een magisch pad tussen een rij hoge eikenbomen door. Aan het einde volgt een klein bruggetje waar je door een weiland wandelt. In de zomer grazen er vaak de koeien. Even later belanden we bij Erve Middelkamp. Een oerboerderij die in ere is gesteld door Natuurmonumenten. Een opvallende verschijning is de oudere hooischuur op het erf met vakwerk. Hier is tevens informatie voor wandelaars te vinden, een toilet en koffieautomaat.
Je kunt deze inspirerende plek afhuren voor een bijzondere vergadering of een feestje. En je kunt er ook overnachten! Het is een groepsaccommodatie met overnachtingsmogelijkheid voor 20 personen.
Op naar De Lutte
Tijd om verder te wandelen. Het landschap is glooiend en afwisselend. Een bosrijke omgeving waar je heerlijk kunt struinen door de bossen die afgewisseld wordt door een verharde weg waar je eindeloos ver kunt kijken. Overigens zijn de hoogteverschil enorm (wel 85 meter) en zijn het flinke kuitenbijters. De weg slingert door het landschap, het lijkt soms wel Frankrijk, om uiteindelijk in De Lutte uit te komen. Een gezellig dorp met vele terrasjes. Tijd voor pauze, tijd voor iets lekkers.
Een echt toeristisch dorp met een voetbalveld, kerk, school, heel veel terrasjes en natuurlijk de Hellehond. In diverse volksverhalen leeft de helhond nog voort. De helhond wordt in deze verhalen dikwijls gezien als de brenger van naderend onheil of de dood. Een Franse striptekenaar (met een Nederlandse halfzus) vond dit zo inspirerend dat hij het gebruikte in een van zijn stripboeken.
De Wilmersberg
Vervolgens geeft de route een keuzemoment. Het is een ultiem genot om te wandelen over de Wilmersberg. Een van mijn favoriete plekjes. De volgende keer zal ik erover vertellen, maar ik kan het niet laten om alvast de prachtige foto’s te gebruiken van de Schotse hooglanders die daar te zien zijn. Vanaf de Rhododendronlaan zijn ze meestal vanuit de kijkhut te zien.
Dit keer wandel ik de volledige route en nadat ik de spoorbaan en een snelweg oversteek, vervolg ik mijn weg over een smal gezellig fiets- annex wandelpad. En ik geniet van de rust en ruimte. Het pad is lang maar verveelt absoluut niet. Onderweg groet ik een aantal andere wandelaars en fietsers.
Als je goed oplet, zie je op een heuveltje de theekoepel staan. Op het landgoed van 134 hectare, waarvan zo’n 100 hectare bos, werd in 1868 een theekoepel gebouwd, die afkomstig was van de Hakenberg.
Landkruisen
Een stukje verder verschijnt het landkruis Boerskotten. In het Twentse landschap zie je veel landkruisen vanwege het geloof. En soms verwijzen ze naar een gebeurtenis. Op het hoogste punt van landgoed Boerskotten vind je een bijzonder landkruis: geloof en geschiedenis komen samen. In 1946 is dit landkruis geplaatst in opdracht van mevrouw Baurichter-Essink uit Oldenzaal. Hiermee bedankte ze God dat haar gezin en buren de oorlog goed hebben doorstaan.
Ik wijk even van de route af om Godin Diana te begroeten. Diana is de Godin van de jacht, een 18de-eeuws zandstenen beeld dat staat aan de bosrand ter hoogte van Haermansweg 6 De Lutte. Het Boerskottenbos is afwisselend en vol met diverse wandelpaadjes.
Om uiteindelijk weer bij het station te belanden. Natuurlijk sluit ik de dag af door een terrasje te pakken midden in het gezellige centrum van Oldenzaal.
Extra tips
- Het is heel eenvoudig om zelf een mooie wandeling samen te stellen. Dat doe je hier, in de routemaker van Twente.
- Een bijzondere meerdaagse wandeling is het Hilligenpad. Bekijk hier de bezinningsroute.
- Leuke tips voor je bezoek aan Oldenzaal. Terrasje pakken? Absoluut naar de Groote Markt in Oldenzaal. Een heel gezellig plein met heel veel keuze.
GRATIS VERZENDING
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
GRATIS VERZENDING
De 100 mooiste
e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
De 100 leukste dagjes weg voor pensionado’s
Het onbetwiste nummer 1 pensioen boek van Nederland. Een prachtig cadeau, ook voor jezelf.
De 100 mooiste e-bike routes van Nederland
Het meest complete e-bike fietsboek van Nederland. Maar liefst 100 routes in alle provincies.
Dit artikel is geschreven door:
Geschreven door gastschrijver Miranda Nolten-Westerhof.
Getrouwd met boer Luc en moeder van 5 pubers. Gek op het boerenleven maar bovenal gek op (creatief) bezig zijn. Miranda is columnist van het vakblad Boerderij en huis-aan-huis blad Dinkelland Visie en schrijft daarnaast vanuit haar eigen bedrijf Idee Communicatie inspirerende teksten voor diverse bedrijven.
